ارتباط روش‌های کمک باروری با خطر زایمان پره‌ترم در تولدهای تک‌قلویی زنده در استان تهران، ایران

مقدمه: زایمان پره‌ترم از علل عمده مرگ ‌و ‌میر نوزادان است و یافته‌های اخیر نشان می‌دهد که استفاده از روش‌های کمک باروری (ART) ممکن است به تولد نوزاد پره‌ترم منجر شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین ART و زایمان پره‌ترم در تولدهای تک‌قلویی زنده در استان تهران انجام شد. روش‌کار: این مطالعه هم‌گروهی گذشته‌نگر بر روی 4704 زن باردار با زایمان تک‌قلویی زنده مراجعه‌کننده به زایشگاه‌های استان تهران طی 15 تا 30 تیر 1394 انجام شد. به منظور بررسی ارتباط بین زایمان پره‌ترم و ART از نسبت شانس خام و نسبت شانس تعدیل‌شده استفاده شد. همچنین ارتباط بین علت ناباروری و زایمان پره‌ترم در حاملگی‌های حاصل از ART مورد بررسی قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 16) و روش رگرسیون لوجستیک انجام شد. میزان p کمتر از معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: از 4704 زن تک‌قلوزا، 4367 نفر (8/92%) حاملگی خودبه‌خودی و 337 نفر (2/7%) حاملگی با ART داشتند. میزان زایمان پره‌ترم در حاملگی‌های حاصل از ART (1/10%) به صورت معنی‌داری بالاتر از حاملگی‌های خودبه‌خودی (9/4%) بود (001/0>p). همچنین میزان زایمان ابتدای ترم یا پره‌ترم در حاملگی‌های حاصل از ART (0/54%) به صورت معنی‌داری بالاتر از حاملگی‌های خودبه‌خودی (1/43%) بود (001/0>p). بر اساس نتایج تحلیل چندمتغیره (مدل تعدیل‌شده)، احتمال زایمان پره‌ترم و زایمان ابتدای ترم یا پره‌ترم در حاملگی‌های حاصل از ART به ترتیب 99/1 (92/2-35/1 :CI 95%) و 39/1 (74/1-11/1 :CI 95%) برابر حاملگی‌های خودبه‌خودی بود. در حاملگی‌های حاصل از ART، ارتباط آماری معنی‌داری بین علت ناباروری و زایمان پره‌ترم (628/0=p) و همچنین زایمان ابتدای ترم یا پره‌ترم (418/0=p) مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: در بین تولدهای تک‌قلویی زنده، احتمال زایمان پره‌ترم و زایمان ابتدای ترم یا پره‌ترم بعد از تعدیل عوامل مخدوش‌کننده در حاملگی‌های حاصل از ART به ترتیب 2 و 4/1 برابر تولدهای خودبه‌خودی بود.